Zee… Hier leef ik pas. Vindt in de zee zijn element. Altijd alleen zijn. Jong en alleen. Zee en alleen; oog in oog ermee, blauw overal, op en neer, als ademhalen. Geen branding: intiemer, - en grootser tegelijk. Klein behuisde zee, maar méér zee dan wat daar buiten de zeegaten bruist. Waarom? Omdat 't afgesloten is door basalt en drie eilanden, omdat men er niet meer uit vandaan kan, omdat de tegenstelling met de uitgestorven straten en stegen van Lahringen meer huivering wekt dan met duinen, fjorden, falaises. Zo voel ik 't. Laat me ook maar eens wat voelen, ik zal 't nooit weer doen. Zo. Droge steen uitzoeken, sit down and begin to crack. Ai, krakende botten, verduiveld. Oom Visseg voor de wijde waterplas: thou art nature's punchinello, full of fun as Puck could be, Harlequin might learn of thee.
S. Vestdijk - Meneer Visser's hellevaart
No comments:
Post a Comment