de zon is hoog, met wolken en ogen
ze slaat op de duinen, op de akkers
waar de mensen staren, met de enkels
in de aarde
de teugels van haar paarden staan gespannen
de regels van haar taal zijn los, maar
geen die haar begrijpt
en zij legt zich neder
de kracht van haar stilte doen mij goed,
naar haar keer ik weder
Prachtige eerste strofe.
ReplyDelete